Railtrash » Axat - Quillan (11 en 12-5-2011)

Aan de voet van de (Oostelijke) Pyreneeën ligt een van de vele lijnen die met grote verwachtingen werden gebouwd net na 1900 en eigenlijk alleen maar neergang kenden. Zo ook de verbinding van Carcassonne naar Rivesaltes van de maatschappij Midi, in 1904 geopend en in 1939 gesloten voor reizigersvervoer tussen Quillan en Rivesaltes. In 1956 werd het gedeelte tussen Quillan en St-Martin-Lys gesloten en in 1990 opgebroken. Op de lijn van St-Martin-Lys naar Rivesaltes is de TPCF actief met toeristische treinen (http://www.tpcf.fr/). Sinds 2010 onderhoudt deze maatschappij zelf de lijn en vervoert ook goederenwagens naar Rivesaltes. Interessant, maar we worden vooral aangetrokken door het opgebroken gedeelte: tussen Quillan en Axat gaat de lijn door de nauwe Gorge de l'Aude met onder andere een van de meest veelzijdige tunnels van Frankrijk, de tunnel van Pierre Lys (1382 mtr.).

We beginnen de tocht over een stuk van de lijn Rivesaltes - Carcassonne enkele kilometers ten oosten van Axat en treffen meteen een oude contraptie aan voor bovengrondse elektra- of telegraaflijnen	Het viaduct waar we de lijn met enig kauterwerk konden bereiken. Op zichzelf komt de lijn niet zo hoog, maar ten opzichte van de omgeving ligt hij meest tientallen meters hoger.	Bovenop hetzelfde viaduct. Het zwakke vervoer op de lijn heeft ervoor gezorgd dat er nog steeds klassieke rails ligt van het type 'double champion' van de Midi, blijkbaar uit 1938.	We zijn het viaduct over. Let nog eens op de rails en het overgeschilderde, maar authentieke hekwerk.	Na een boog volgt een lang recht stuk, met een opeenvolging van twee tunnels. De eerste is de Tunnel de Montadure (509 mtr.)
Tunnel de Montadure	Tussen de tunnel de Montadure en de tunnel de la Garrigue een viaduct voor een nogal steil oplopende landweg.	Rivesaltes - Carcassonne, de tunnels de la Garrigue, gezien vanuit de tunnel de Montadure.	Tunnel de la Garrigue (248 mtr.)	Tunnel de la Garrigue (248 mtr.) en het ervoor gelegen wegviaduct.
Van de andere kant gezien blijkt het viaduct nog een spaarboog te hebben om een bocht in de weg mogelijk te maken. Op de achtergrond de tunnel de Montadure.	Vanuit de tunnel de la Garrigue naar de tunnel de Montadure.	Vanuit de tunnel de la Garrigue naar de tunnel de Montadure.	Komend uit de tunnel de la Garrigue: maximaal 10 km/h en fluiten (Siffler) ...	... voor de overweg. De bijbehorende woning staat er ook nog.
Kilometerbord zoals je ze een enkele keer nog ziet in Frankrijk. We moeten nog steeds uitzoeken waar de kilometrering nu eigenlijk begint. 414 kilometer weg, dat is duidelijk.	Doorbraakje door een rotspartij. Als U de indruk heeft dat de lijn de hele tijd aan het dalen is, dan klopt dat.	We dalen verder en rechts verschijnt de plaats Axat in beeld. De TPCF neemt het onderhoud van de lijn serieus: er zijn veel dwarsliggers vervangen door tweedehands houten dwarsliggers.	De lijn Rivesaltes - Carcassonne in de afdaling naar de plaats Axat.	Tunnel de Canals (342 meter)
Direct na de tunnel de Canals de aankondiging van het station van Axat. Duidelijk bedoeld voor treinen op snelheid, want het station is nog een kilometer weg.	Het zuidelijke portaal van de tunnel de Canals.	We zijn een kilometer verder en kennelijk moeten we kilometer 0 in de richting Carcassonne (maar dan nog veel verder) zoeken.	Dit forse viaduct overspant een flink stuk van Axat, waar de lijn in hoefijzervorm omheen loopt ter overbrugging van het hoogteverschil.	Viaduct van Axat in de lijn uit Rivesaltes.
Na het viaduct voor het spoor een viaduct over het spoor voor de weg, kort voordat de lijn het station van Axat bereikt.	Een uit ruw beton opgetrokken stortkoker voor stortgoed en een uit betonijzer opgetrokken, niet afgemaakte uitbreiding ervan.	Het emplacement van Axat begint en er staat nog de voet van een waterkolom.	Station van Axat met twee erg a-typische rijtuigen voor deze omgeving. De TPCF blijkt nogal een woeste verzamelaar te zijn van alles wat spoorwielen heeft: dit zijn een meetrijtuig dat ooit een prototype was voor de Corailrijtuigen en een postrijtuig uit 1928.	Aan het eind van het emplacement Axat een kilometerbord van nieuwere snit. De lijn is inmiddels 180 graden gedraaid: anderhalve kilometer geleden liepen we door het bos rechts op de foto in tegenovergestelde richting,
Het begin/einde van het emplacement van Axat. Er is hier weer een knap stuk berg weggehaald.	De lijn verlaat Axat richting van Quillan via de Gorge de l'Aude. Hey spoor ligt nog tot St-Martin-Lys en dankt zijn bestaan aan een fabriek die zich vestigde in St-Martin-Lys toen de lijn van Axat tot Quillan al buiten gebruik was.	De plaats Axat vanaf het eerste viaductje na het station.	Geweldig, zo'n authentiek hek waar al tijden geen weggetje meer bij is.	Het lijkt een tunnel, maar het is een galerij, direct buiten het station Axat.
De Galerie d'Embroise. Deze foto is eerder gemaakt, namelijk toen we op de lijn net voorbij km.414 liepen.	De Galerie d'Embroise bij Axat beschermt de lijn tegen vallend gesteente.	... en bezit acht 'vensters'	De Galerie d'Embroise bij Axat, gezien vanaf de noordkant. De lijn zwenkt naar het noordwesten.	Het in redelijke staat verkerende spoor van Axat naar St-Martin-Lys.
Opgefleurd met fleurs.	De lijn steekt met een samenstel van stenen viaducten het dal van de Aude voor het eerst over.	Rivesaltes - Carcassonne, tussen Axat en St-Martin-Lys.	Aankondigingsbord van Axat.	Eerst nog een viaduct en de eerste tunnel in de Gorge de l'Aude, de tunnel la Gamasse (284 meter).
Tunnel uit 1900, beginnend met een stukje galerij met één venster.	Tunnel la Gamasse, terugblik richting Axat.	Neen, geen schrik: dit staat stil. De tunnel la Gamasse wordt gebruikt als overdekte stalling voor een deel van het materieel van de TPCF. Voor de liefhebbers: dit is een speciaal luxe excursietreinstel, ex-French Rail Cruises. En dat in zo'n tunnel...	Het excursiestel staat gekoppeld met een stel dat zo recent verworven is dat de SNCF-emblemen er nog op zitten.	En daarvoor een van de zes BB63000-en die de TPCF bezit.
De BB63165 is het, in het echte jaren-zeventig livrei.	Het konvooi staat in het midden van de tunnel la Gamasse. Het kan zijn dat het daar gestrand is omdat het niet verder kon.	Het noordportaal van de tunnel la Gamasse en een kunstig uitgvoerde keermuur.	De volgende oversteek van het dal van de Aude en van de weg is een fraai in roestig ijzer uitgevoerde brug.	De brug is een tijdje geleden aangereden door een te hoge vrachtwagen (minieme beschadiging links). Enige haast met herstel maakt men niet, maar de brug mag niet bereden worden (toen wij er waren dan).
De metalen brug gezien vanaf de weg.	Het spoor op de metalen brug met een soort directe bevestiging van de dwarsliggers. Op de achtergrond de tunnel la Gamasse.	Ook de volgende tunnel begint weer met een galerij: de tunnel Bourrec, 275 meter.	Galerij aan het begin van de tunnel Bourrec.	Al die tunnels en bruggen bieden mooie doorkijkjes. We kijken van de tunnel Bourrec naar la Gamasse.
idem	Het Team Railtrash! in de tunnel Bourrec.Zij zijn niet alleen...	.. want ook hier staat rollend materieel opgesteld, ontdekken we in de bocht.	Een vers overgeschilderde BB63240 namelijk, maar daar blijft het bij.	Het oostportaal van de tunnel Bourrec.
Meteen na de tunnel de Bourrec ligt het emplacement van het voormalige station St-Martin-Lys. de 'locotracteur' is ook van de TPCF.	De wagens voor poederachtige stoffen zijn ver over (revisie)datum heen.	Het station van St-Martin-Lys is onderdeel geworden van een fabriek voor dolomiet die tot 1998 de producten per spoor afvoerde. Op de achtergrond alweer de volgende tunnel.	.. en deze tunnel (Tunnel des Oliivers, 162 meter) staat helemaal vol met materieel. Loc 466130 die aan dat lange nummer en het logo te zien vers van de SNCF komt.	Platte wagen met vage contructies en een sneeuwschuiver in de tunnel des Oliviers.
Een niet-gemoderniseerde 'Caravelle' in de tunnel des Oliviers.	073 VIC 2981	074 VIC 2979	Als klap op de vuurpijl: een 'Picasso'. We waren te laat om een geparkeerd exemplaar in een tunnel bij Cahors aan te treffen, en nu staat er eentje voor ons, hier in de tunnel des Oliviers.	De X3944 heeft een bewogen geschiedenis, valt op het www te lezen. Maar nu staat hij rustig te staan in de tunnel des Oliivers.
Picasso X3944 in de tunnel des Oliviers bij St-Martin-Lys.	Na een T2-slaaprijtuig staat als laatste voertuig heel toepasselijk een desola locomotief.	Cabine van de desola locomotief in de tunnel des Oliviers.	vanuit de cabine van de onttakelde loc een blik op het vervolg van de lijn. Op de achtergrond de volgende tunnel; de tunnel de Rebuzo.	081 VIC 2964
Meteen na de tunnel eindigt het spoor. Het is in 1990 opgebroken nadat het een kleine 35 jaar tevoren was verlaten.	Blik op het westportaal van de tunnel des Oliviers met ontmantelde locomotief.	De bosschages houden de locomotief aardig verborgen.	Het wordt nu menens met het landschap waar de lijn doorheen gaat (ging): tunnels en viaducten volgen elkaar vrijwel zonder onderbreking op. Dit is het Viaduc de Rebuzo, met op de achtergrond de tunnel de Rebuzo.	Ook menens: dit viaduct van Rebuzo is voorzien van diepe holle ruimtes in enkele pijlers. Als trouwe Railtrash!-bezoeker weet U het dan wel: mijnkamers.
Viaduc de Rebuzo; Blik van bovenaf in een van de nog tamelijk diepe schachten. De feitelijke mijnkamer staat er benedenaan haaks op.	Viaduc de Rebuzo; blik in de mijnkamer.	Viaduc de Rebuzo; blik in de mijnkamer. Een nog diepere schacht zonder klimijzers, maar met een metalen ladder. De mogelijke vijand die tegengehouden moest worden door het opblazen van de infrastructuur, moet destijds wel Spanje geweest zijn.	Het viaduc de Rebuzo zelf ligt er intussen rustiek bij. Hier zijn alleen de rails weggehaald (in 1990), de meeste dwarsliggers liggen nog dwars.	Viaduct gaat naadloos over in de tunnel de Rebuzo (600 meter).
Tunnel de Rebuzo.	Terugblik vanuit de tunnel de rebuzo op het viaduct de Rebuzo en de tunnel des Oliivers, met goed gecamoufleerde locomotief. Zie jij 'm?	De tunnel de Rebuzo. Deze bouwstijl zullen we hier veel zien. Het lijkt alsof het wemelt van de uitwijk-nissen, maar het zijn delen waarop men bespaard heeft op het maken van zijwanden. Het gesteente is stabiel genoeg om niet af te brokkelen en er komt geen water uit.	Tunnel de Rebuzo	Tunnel de Rebuzo; Op één punt heeft men zich in de stabiliteit van de rotswand vergist. Het ontstane gat is dichtgemaakt met dwarsliggers.
Tunnel de Rebuzo	Tunnel de Rebuzo	Tunnel de Rebuzo; in deze sectie van de tunnel komt er wel water uit de rotsen. Hier zijn de wanden dan ook volledig bekleed.	Wandbekleding in een tunnel helpt nooit 100 % tegen lekwater.	Druipsteenformaties in de tunnel de Rebuzo.
Tunnel de Rebuzo.	Tunnel de Rebuzo, met feestelijke stalagtieten aan het plafond.	Het westelijke portaal van de tunnel de Rebuzo.	Blik in de tunnel de Rebuzo, De begroeiing rukt op.	Michiel bewondert het westelijke portaal van de tunnel de Rebuzo.
We slaan een stukje over waar het spoortracé vlak naast de weg of eronder ligt en komen dan bij weer een brug, een metalen dit keer, direct gevolgd door het hoogtepunt van de lijn: de tunnel van Pierre Lys (1382 mtr.)	Brug over de rivier de Aude, met direct daarachter het zuidportaal van de tunnel van Pierre Lys.	De tunnel de Pierre Lys bij de westelijke uitgang. De glimmende gevallen bovenaan de zijwanden zijn moderne kabelbundels.	Ook in Pierre Lys is bezuinigd op de bekleding van de zijwanden	En ook hier heeft men zich soms vergist in de uiteindelijke stabiliteit van de rotsen.
Op deze plek zit er helemaal geen rots meer en is er ineens een blik naar buiten.	Door dit venster valt dan ook een royale hoeveelheid daglicht in de tunnel (op de voorgrond)	Het 'open venster' en de wandbekleding van de tunnel van buitenaf gezien. Er zit hier een spleet in de rotsen en de tunnel loopt maar een paar meter achter de rotswand, zodat men bij het uithakken van de tunnel hier ineens naar buiten kon kijken.	Boog in de tunnel de Pierre Lys.	En weer inval van daglicht, door meedere bogen
Tunnel de Pierre Lys met een aantal bogen die er een soort galerij van maken.	Tunnel de Pierre Lys met fel invallend licht in de late middag.	Aan de ene kant een tunnel, aan de andere kant een galerij.	De bogen van de galerij bieden uitzicht op de Gorge de l'Aude. De tunnel de Pierre Lys is gemaakt omdat deze gorge te smal was voor een weg en een spoorlijn samen.	Galerij-bogen in de tunnel de Pierre Lys, die hier eigenlijk iets te dichtbij de Aude is uitgehakt.
Opnieuw de merkwaardige combinatie van tunnel en galerij	Rechts beneden stroomt de Aude.	De tunnel de Pierre Lys is uitgehakt zonder dat hij helemaal ingemeten kon worden. Op dit punt kwam men teveel naar het zuiden in een brede spleet in de rotsen terecht. De oplossing was een brug waarop de 'tunnel' verder gebouwd werd.	Ook wat verderop kwam de tunnel zuidelijker uit dan gepland; vandaar dus de galerij die half in de rotsen en half erbuiten zit.	Nogmaals de beide galerijen, gezien vanaf de weg aan de overkant van de Aude.
Weer terug in het galerij-gedeelte van de tunnel de Pierre Lys.	Tunnel de Pierre Lys, een stevig deel zonder allerlei bijzonderheden	Althans, dat leek zo. Er zitten hier echter een paar mijnkamers.	Ingang van een van de twee mijnkamers in de tunnel de Pierre Lys.	In de mijnkamer van de tunnel de Pierre Lys een doorgang naar nog meer mijnkamers.
...en in een van de zijkamers een trap omhoog.	keurig aangegeven hoeveel kilo springstog er door de Genie Militaire moet worden aangebracht	De schacht is zo'n 13 meter hoog (!) Bovenin bevindt zich een mijnkamer boven het plafiond van de tunnel, opdat deze bij een explosie ook werkelijk zou instorten.	Wat gebruikelijker: trappen naar half hoog gelegen mijnkamers.	Een stuk voorbij de mijnkamers weer een open boog, nu echter aan de kant van de rotsen. De tunnel kruist hier een natuurlijke spleet, die ook is gebruikt bij de bouw van de tunnel
Blik in de kruisende rotsspleet, waardoor je nog steeds naar buiten kunt. Aan dergelijke speleologie hebben we ons maar niet gewaagd. de vleermuisjes hadden nu al last van ons.	Nis in de Tunnel de Pierre Lys	Tunnel de Pierre Lys, die er heel goed uitziet. Wat dat betreft zou het spoor zó weer kunnen terugkeren.	(nog een keer). Tunnel de Pierre Lys, rotswand.	Tunnel de Pierre Lys. De typische bouwwijze met de stukken onbeklede rots zijn we nergens anders tegengekomen dan in deze streek.
Weer een open boog naar de buitenwereld. Dit is de plek waar de eerste proefboringen gedaan zijn.	Tunnel de Pierre Lys, het enige stukje met doorgetrokken wanden. De lichtinval komt van het 'venster'van de vorige photo.	Maar even verderop in de Pierre Lys weer de vertrouwde bouwwijze.	Een laatste blik in de tunnel de Pierre Lys.	Het westelijke portaal van de tunnel de Pierre Lys, met tamelijk zinloos hek.
Het westelijke portaal van de tunnel van Pierre Lys is ,eer versierd dan de andere tunnelportalen van deze lijn.	Het westportaal van de Pierre Lys, met daarachter enigszins zichtbaar de Gorge de l'Aude	Westportaal van de tunnel de Pierre Lys.	Tracé van de spoorlijn richting Quillan met ijzeren bruggetje. De Gorge de l'Aude wordt hier snel wijder en het is afgelopen met de tunnels.	De lijn steekt voor de zoveelste en laatste keer de Aude nog eens over, bij een van de zeer schaarse overwegen (met woning).
Gezicht over de Aude, die hier al een stuk breder en kalmer is geworden.	Het station van Quillan, gezien in de richting waar we net vandaan komen en waar wolken zich inmiddels samenpakken. Tot hier liggen de rails vanaf Carcassonne nog en rijden nog steeds een paar treinen per dag. Daar heeft Railtrash! dus weinig te zoeken en dus eindigt hier de reportage.

Totaal aantal foto's: 152 | Create web photo albums and photo books with Jalbum | Chameleon skin | Help

copyright Victor M. Lansink / Railtrash