<<terug<<logo
Veel gestelde vragen

Railtrash is de integrale fotografische weergave op het internet van een zoektocht naar de ultieme troost en schoonheid die zich volgens de makers van Railtrash alleen laat vangen op plekken waar “het voorbije” tastbaar is en waar de sporen van de mens vervagen in het stof van de tijd. Tegelijkertijd is Railtrash een kroniek van vergeten plekken, doelloze niemandslanden, een ode aan braakliggende terreinen, leegstaande fabrieken, schemerzones en rafelranden. Zoals de naam Railtrash al doet vermoeden is er speciale aandacht voor het Spoor, omdat Spoorwegen naar de mening van de makers van Railtrash de ultieme zinnebeelden zijn van melancholie. Het vertrekken van een stoomtrein in de verte.Tuinen die met planken schuttingen omheind zijn. Warme namiddagen. Het avontuur dat nooit beleefd werd. Dat soort dingen. Schilderijen van De Chirico. Dát is Railtrash.


Het brein achter Railtrash is fotograaf, historisch onderzoeker en "sporoloog" Victor M. Lansink (geboren te Doetinchem in 1970).  
Victor Lansink wordt voor de productie van de Railtrash-reportages in belangrijke mate bijgestaan door één van de grootse kenners van het Nederlandse Spoorwegwezen,  Michiel ten Broek. Voorts worden reportages op Railtrash wel in samenwerking vervaardigd met partner Nelleke Feenstra en anderen.

Railtrash dient vooral de makers. Elke verstrooiing of informatie jegens buitenstaanders is meegenomen, maar geen opzet. Daarnaast is Railtrash een vorm van documentatie van Cultureel Erfgoed.

Nee, u zou vermoedelijk voortdurend hinderlijk in beeld staan met die extreme groothoeklenzen van de Railtrash-fotograaf. Mocht u echter om zeer bijzondere redenen een keer mee willen, bijvoorbeeld omdat u ons toegang kan verschaffen tot bepaalde complexen of omdat u ergens bijzondere kennis van heeft, dan kunt u per email een verzoek indienen met een korte motivatie. Wij kunnen echter beslist niet garanderen dat uw verzoek gehonoreerd kan worden.

Nee. Alle afbeeldingen op Railtrash zijn auteursrechtelijk beschermd. Misbruik van foto’s wordt opgespoord en bestraft. Slechts bij uitzondering is gebruik van foto’s van Railtrash toegestaan. Commerciële uitgaven en sites moeten altijd betalen voor gebruik van foto’s van Railtrash. Voor informatie kunt u zich per email vervoegen bij het secretariaat van Railtrash.

Het maken van alle reportages wordt door de redactieleden uit eigen zak betaald en leveren doorgaans financieel niets op. Railtrash doet sinds kort op beperkte schaal wat met advertenties op de site, maar is verder wars van alle commercie. Indien u echter wilt meehelpen om te zorgen dat Railtrash ook in de toekomst mooie nieuwe reportages kan blijven maken, is een financiële donatie, van welke grootte dan ook, meer dan welkom. Dat kan door een bedrag over te maken naar ASN-bankrekening 707195411 t.n.v. V.M. Lansink onder vermelding van 'Donatie voor Railtrash'. 

Bijschriften zijn zoveel mogelijk geschreven in de taal van het land van herkomst van de reportage. Duitse reportages met Duitse onderschriften, Franse reportages in het Frans. Dit is gedaan omdat de grootste belangstelling voor de desbetreffende reportage vermoedelijk ook uit dat land zelf zal komen en dat mensen vermoedelijk Googlen met Duitse termen als ze een Duitse spoorlijn willen vinden. Helaas is de talenknobbel van de redactieleden van Railtrash niet zodanig ontwikkeld dat dit principe consequent is doorgevoerd. Tevens hebben wij er van afgezien om alles universeel in het engels te doen, aangezien het voor ons veel te veel werk is om alles in foutloos Engels te schrijven.

Nee. Railtrash is niet geschikt voor minderjarigen. Zij horen niet achter een computer te zitten, maar moeten gewoon lekker buiten gaan ravotten en avonturen beleven in leegstaande gebouwen of op braakliggende terreinen.

De redactie van Railtrash heeft een zwak voor cultureel erfgoed in de breedste zin van het woord, maar met name voor culturele verschijnselen die naar onze mening ondergewaardeerd worden. Chinese restaurants of Chinees-Indische restaurants zijn daar een voorbeeld van. Hoewel er nog talloze zijn, is dit type restaurant is onder druk van moderne modeverschijnselen in de horeca aan bedreiging onderhevig. Railtrash wil zich inzetten voor het behoud van dit stukje culinair erfgoed! Hoe kan zij dat beter doen dan door er regelmatig te dineren en er aandacht aan te besteden op de site? Bovendien heeft de redactie na een lange dag rondscharrelen doorgaans reuze honger en waar kan men dan beter en goedkoper terecht dan bij een Chinees restaurant, waar je overigens nooit lang naar hoeft te zoeken, waar je altijd terecht kan, waar het interieur altijd piekfijn verzorgd is en waar je -niet het minst belangrijk- altijd heerlijk en overvloedig te eten krijgt!


De mooiste foto is een foto van de Borkense Baan uit juli 1989 die momenteel echter niet gepubliceerd is. Alle daaropvolgende foto’s zijn mislukte pogingen om de verstilling die uit dit beeld spreekt te evenaren. De Borkense Baan was tevens tot de jaren ‘90 de mooiste spoorlijn in Nederland. Toen de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten (gedeeltelijk de eigenaar van de lijn) het onzalige plan bedacht om de Borkense Baan van zijn uniciteit te beroven door de lijn op te breken, werd de magie verbroken. Tevens brak Natuurmonumenten daarmee met de belofte die zij in de jaren ‘80 aan NS gedaan had, toen het spoorbedrijf de vereniging de lijn schonk: dat de spoorlijn als natuurmonument gehandhaafd zou blijven. Helaas houdt men bij Natuurmonumenten een technocratisch idee over natuurbeheer er op na, heeft men niet begrepen wat zij in handen had en is er onherstelbare schade aangericht. Sindsdien doet Railtrash zijn best om alle weerloze vergankelijkheid op Spoorgebied te documenteren, voordat de vergankelijkheid nog verder door de vaart der volkeren wordt ingehaald. Laat de Dingen maar hun eigen gang gaan. Sic transit gloria mundi in desola!






logo